డాక్టర్ విశారదన్ మహారాజ్ …. పోరాటం ఎవరి కోసం…?

పోరాటం వెనుక దాగి ఉన్న నగ్నసత్యాలు…. మీ కోసం…

టీ టైమ్స్ ప్రత్యేక ప్రతినిధి హైదరాబాద్::

భారతదేశ స్వాతంత్ర్యం తర్వాత మనం గర్వంగా చెప్పుకున్న స్వేచ్ఛ, రాజ్యాంగం, ప్రజాస్వామ్యం అన్నవి వాస్తవానికి అందరికీ సమానంగా చేరాయా అనే ప్రశ్న ప్రతి నిజాయితీ గల మనిషి ముందు నిలుస్తుంది. స్వాతంత్ర్యం 1947లో వచ్చింది, రాజ్యాంగం 1950లో అమలులోకి వచ్చింది. కానీ ఎస్సీలు, ఎస్టీలు, బీసీలు – ఈ వర్గాలు శతాబ్దాలుగా అన్యాయానికి గురవుతూ వచ్చాయి. రాజ్యాంగం ఇచ్చిన హక్కులు ఉన్నప్పటికీ, రాజకీయ రాజ్యాధికారంలో వీరి స్థానం మాత్రం అణచివేతల మధ్య నలిగిపోయింది. ఈ స్థితి చూసినప్పుడు, డాక్టర్ కానీ డాక్టర్ ఒక మేధావి, ఒక త్యాగి తన జీవితాన్ని ప్రజల కోసం అంకితం చేశాడు. ఆయనే డాక్టర్ విశారదన్ మహారాజ్.

వేదనతో మొదలైన యాత్ర…

డాక్టర్ విశారదన్‌ మహారాజ్ జీవితం అనేది సాధారణమైనది కాదు. ఆయన చదువులో మెరుగైన స్థాయిని చేరుకోవచ్చు, సుఖవంతమైన జీవితం గడపవచ్చు. కానీ ఆయనకు తన వర్గాల వేదన, అణగారిన సమాజాల ఆవేదన కంటికి కట్టినట్లు కనబడింది. ఒక పేద రైతు పిల్ల వదిలేసిన పాఠశాల, ఒక దళిత బస్తీలో విద్య లేని యువత, ఒక గిరిజన వాడలో ఆరోగ్య సౌకర్యం లేక మరణిస్తున్న గర్భిణీ – ఇవన్నీ ఆయన హృదయాన్ని కదిలించాయి. అందుకే ఆయన తన డాక్టరేట్ తర్వాత సాధారణమైన జీవితం వదిలేసి, ప్రజా పోరాటంలోకి అడుగుపెట్టారు.

“రాజ్యాధికారం లేకపోతే మేము బానిసలమే”

ఈ పోరాటం కేవలం ఒక వర్గం కోసమే కాదు. ఆయన ధ్యేయం “భారతదేశంలో అణగారిన వర్గాలకే నిజమైన రాజ్యాధికారము రావాలి” అనే మహా సంకల్పం. ఆయన చెప్పిన ఒక మాట – “రాజకీయ శక్తి లేకపోతే మేము ఎప్పటికీ దాసులుగానే ఉంటాము” – అణగారినవర్గాల గుండెల్లో నినాదమై మార్మోగింది. డాక్టర్ విశారదన్‌ ప్రతి సభలో, ప్రతి నడకలో, ప్రతి ఇంటి ఆవరణలో ఒకే ప్రశ్న వేస్తుంటారు – “మేము అన్నం పండిస్తాము, మేము రోడ్లు వేస్తాము, మేము గోడలు కడతాము. కానీ మాకు పాలనలో ఎందుకు స్థానం లేదు?” ఈ ప్రశ్న అనగారిన వర్గాల గుండెల్లో మెరుపులా తాకింది. ఆయన చెప్పిన మాటలు కేవలం నినాదాలు కాదు, అవి కన్నీళ్లతో రాసిన గీతాలు. ఈ మాటలు విన్న బీసీ యువకుడు తనలో ఓ జ్వాల మెలిపెట్టుకున్నాడు,ఎస్టీ గిరిజన తల్లి తన బిడ్డకు “నువ్వు నాయకుడవ్వాలి” అని చెప్పింది, ఎస్సీ విద్యార్థి “నేను చదివి మా వర్గానికి గొంతు అవుతాను” అని ప్రమాణం చేశాడు.

ప్రజల్లో రగిలిన జ్వాల….

డాక్టర్ విశారదన్‌ యాత్రలు కేవలం పాదయాత్రలే కాదు, అవి ఒక సామాజిక విప్లవ యాత్రలు. ఆయన కిలోమీటర్ల కొద్దీ నడుస్తూ ప్రతి గ్రామంలోకి వెళ్లేవారు. అక్కడి వృద్ధులు, బాలలు, మహిళలు, రైతులు, కూలీలు – అందరితో కూర్చొని మాట్లాడేవారు. ప్రతి ఒక్కరి వేదన విన్న ఆయన, “మా వర్గానికి మాట చెప్పే ఎమ్మెల్యే ఉండాలి, మాకు పాలనలో భాగస్వామ్యం కావాలి” అని గట్టిగా చెప్పేవారు.

ఈ మాటలు విన్న ప్రజల కళ్లలో వెలుగులు మెరవడం ఆయనకే ప్రేరణ.చాలాసార్లు ఆయన పోరాటం అడ్డుకునేందుకు అధికార యంత్రాంగం ప్రయత్నించింది. అరెస్టులు చేశారు, సభలకు అనుమతులు ఇవ్వలేదు, నడకలు ఆపేశారు. కానీ ఆయన తడబడలేదు. “నా పోరాటం కుర్చీ కోసం కాదు, నా పోరాటం మన ఆత్మగౌరవం కోసం” అని గట్టిగా చెప్పి ముందుకు సాగారు. ప్రజలే ఆయనకు బలమయ్యారు. ఎక్కడ ఆపితే అక్కడ ప్రజలు రోడ్లపైకి వచ్చి ఆయన యాత్ర కొనసాగించారు.

వ్యతిరేకంగా అనేక విమర్శలు…?

అణగారిన వర్గాల ఆత్మగౌరవం ఆయన పోరాటంలో కేంద్రబిందువు. చదువుకి, ఉద్యోగానికి, అవకాశాలకు కేవలం రిజర్వేషన్ సరిపోదు. నిజమైన పరిష్కారం రాజ్యాధికారమే అని ఆయన చెప్పిన వాదన లక్షలాదిమందికి కళ్ళు తెరిచింది. ఆయనకు వ్యతిరేకంగా అనేక విమర్శలు వచ్చాయి. కొందరు ఆయనను “కులవాద నాయకుడు” అన్నారు. కానీ ఆయన సమాధానం స్పష్టంగా ఉండేది – “మా వర్గాల గళం వినిపించకపోతే, ఎవరు వినిపిస్తారు?

డా.విశారదన్‌ యాత్రల ప్రధాన లక్ష్యం – ఎస్సీ, ఎస్టీ, బీసీలు దేశంలో మెజారిటీ అయినప్పటికీ, రాజకీయ శక్తిలో మైనారిటీగా మిగిలిపోయిన వాస్తవాన్ని వెలుగులోకి తేవడం. ఒక గ్రామంలో ఆయన అడిగిన ప్రశ్న: “మీరు అన్నం పండిస్తారు, మీరు గోడలు కడతారు, మీరు రోడ్లు వేస్తారు. మరి పాలనలో మీ మంత్రులు ఎందుకు లేరు?” – ఈ ప్రశ్న ప్రతి రైతు గుండెల్లో మెరుపులా మిగిలింది.

సామాజిక మానసిక పరివర్తన…

ఆయన నిస్వార్థం వర్ణనాతీతం. తన కుటుంబం, తన వ్యక్తిగత అవసరాలు అన్నీ పక్కన పెట్టి, ఆయన పాదయాత్రల్లో నిద్ర, ఆహారం లేకుండా, ప్రజలతోనే జీవించాడు. ఒకసారి ఆయన బీసీ వాడలో ఒక రైతు ఇంట్లో భోజనం చేసిన సంఘటన ప్రజల గుండెల్లో ఎప్పటికీ నిలిచిపోయింది. “మా ఇంట్లో మీరు తినడం అంటే మా వర్గం తినిపించగలిగే శక్తి ఉందని గుర్తించడం” అని ఆ రైతు కళ్ళలో ఆనందకన్నీళ్లు మెరిశాయి.

డాక్టర్ విశారదన్‌ యాత్రలు ఒక సామాజిక మానసిక పరివర్తనకు దారి తీశాయి. ఇప్పటి వరకు తాము చిన్నవాళ్లమని భావించిన వర్గాలు, ఆయన నినాదాలతో ఆత్మవిశ్వాసం పొందాయి. యువత “మాకు చదువు, మాకు ఉద్యోగం, మాకు పాలన” అని గట్టిగా చెప్పడం ప్రారంభించారు. మహిళలు సభల్లో నిలబడి “మా ఆత్మగౌరవం కోసం మేము ముందుకు వస్తాము” అని అరిచారు. ఈ మార్పు ఒక వ్యక్తి కృషితోనే సాధ్యమైంది.

చరిత్ర సాక్షిగా….

చరిత్ర చెబుతుంది – నిజమైన విప్లవాలు ఎప్పుడూ వెంటనే ఫలితం ఇవ్వవు. అవి కాలం తీసుకుంటాయి. కానీ ఒకసారి విత్తనం నాటితే, అది తరాల తర్వాత కూడా ఫలితమిస్తుంది. డాక్టర్ విశారదన్‌ విత్తిన ఆ విత్తనం ఒకరోజు తప్పకుండా మహావృక్షంగా పెరుగుతుంది. ఆ రోజు ఎస్సీ, ఎస్టీ, బీసీలు రాజ్యాధికారంలో భాగస్వామ్యం సాధిస్తారు. ఈ పోరాటం కేవలం ఒక రాజకీయ యాత్ర కాదు, ఇది ఒక ఆధ్యాత్మిక యాత్ర. ఆయన చూపిన మార్గం భవిష్యత్తు తరాలకు స్ఫూర్తి. ఆయన చెప్పిన ప్రతి మాట, ప్రతి నినాదం, ప్రతి కన్నీటి చుక్క – ఇవన్నీ కలిపి ఒక మహాకావ్యంలా నిలుస్తాయి.

చివరగా…

ముగింపులో చెప్పుకోవాల్సింది ఒక్కటే: ప్రజా శక్తి కన్నా గొప్ప శక్తి లేదు. డాక్టర్ విశారదన్‌ మహారాజ్ గళం ఆ ప్రజా శక్తికే ప్రతిధ్వని. ఆయన నడకలు, ఆయన నినాదాలు, ఆయన త్యాగాలు – ఇవన్నీ కలిపి భారతదేశంలో అణగారిన వర్గాల చరిత్రలో ఒక శాశ్వత అగ్ని జ్యోతి. భవిష్యత్తు తరాలు ఆయనను ఒక యోధుడిగా, ఒక మార్గదర్శిగా, ఒక నిస్వార్థ విప్లవకారుడిగా గుర్తుంచుకుంటాయి. అందుకే ఆయన సంకల్ప దిశగా అణుగారిన వర్గాలు ఏకమై పోరాటంలో భాగస్వాములు అయినప్పుడే మన బతుకులు మారతాయి.